Huilen uit vrees voor Allah

‘Geen ogen van een dienaar tranen uit vrees voor Allah, zonder dat Allah zijn lichaam zal beschermen tegen het Hellevuur. Als de traan over zijn wang rolt, zal zijn gezicht nooit bedekt worden door duisternis of vernedering. Als een dienaar zou huilen in een gemeenschap, dan zou Allah deze gemeenschap door het gehuil van deze dienaar redden van het Hellevuur. Elke daad kent een gewicht en een beloning, behalve de tranen; voorwaar, deze doven namelijk zeeën van vuur!’

‘Oemar ibn al-Khattaab had twee zwarte strepen op zijn gezicht vanwege het huilen.

Toen Thaabit al-Boenaanie een oogaandoening kreeg, zei de dokter tegen hem: ‘Als je mij een ding belooft, zal jouw oog genezen.’ Thaabit vroeg: ‘Wat dan?’ De dokter antwoordde: ‘Dat je niet huilt.’ Daarop zei Thaabit: ‘Wat is het nut van een oog dat niet huilt?’

Wanneer ‘Ataa- as-Saliemie de kleine rituele wassing beeindigde, begon hij te trillen en hevig te huilen. Op een dag werd hij hierop aangesproken, waarop hij zei: ‘Voorwaar, ik begeef me naar een ontzaglijke zaak! Voorwaar, ik wil gaan staan tegenover Allah!’

Al-Foedayl ibn ‘Iyaad was gewend geraakt aan het huilen, zozeer dat het weleens voorkwam dat hij huilde in zijn slaap waarbij de mensen in huis hem hoorden.

Uitgeverij: Daar Alaathar

Uitvoering: Paperback